Poświęcamy pamięci naszych Przyjaciół – śp. Jerzemu Waldorffowi oraz członkom Komitetu, śp. Olgierdowi Korzenieckiemu, śp. Jerzemu Surwile i śp. Halinie Jotkiałło. 
 

Wiktor Emeryk Jan Staniewicz   [ 1866 - 1932 ]

Wiktor Staniewicz urodził się 21 września 1866 roku w Samarze w Rosji, zmarł 23 grudnia 1932 roku w Wilnie; profesor matematyki na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Niemieckie gimnazjum filologiczne ukończył w petersburgu w 1883 roku, następnie wstąpił na Uniwersytet w Petersburgu, który ukończył w 1887 roku ze stopniem kandydata nauk matematycznych. Od czasów studenckich jako członek organizacji polskich działał aktywnie w tej dziedzinie, uczestnicząc w życiu tamtejszej kolonii polskiej. Przez krótki czas przebywał w więzieniu jako podejrzany o działalność antypaństwową. Od 1 kwietnia 1888 roku do kwietnia 1892 pracował przy katedrze matematyki uniwersytetu jako asystent przygotowując się do profesury. Równocześnie do wiosny 1888 wykładał matematikę w Gimnazjum Maja, potem przez 10 uczył matematyki na pensji żeńskiej katolickiej przy kościele św. Katarzyny w Petersburgu. Od 1894 roku był nauczycielem matematyki w gimnazjum żeńskim Stojanowa, pracował tam do 1902 roku. Poza tym był wykładowcą matematyki w Konstatynowskiej Szkole Artylerii oraz na Wyższych Żeńskich Kursach (Bestużewskich), także w Instytucie Dróg i Komunikacji oraz w Instytucie Elektrotechnicznym w Petersburgu. Od 17 maja 1902 roku przeszedł na służbę państwową do Politechniki Petersburskiej, gdzie jako profesor objął katedrę matematyki. W latach 1905 – 1907 był profesorem zajmującym się sprawami studenckimi i odpowiedzialnym za bursy studenckie. W 1907 roku, po rewizji dokonanej w bursach studenckich, która ujawniła działalność tam tajnych organizacji studenckich, Wiktor Staniewicz został aresztowany i skazany razem z ówczesnym rektorem Politechniki, ks. Gagarinem na trzy lata pozbawienia prawa do służby państwowej i samorządowej. Przez trzy lata nadal wykładał na Politechnice, ale w charakterze profesora kontraktowego. W dniu 25 maja 1912 roku objął z powrotem katedrę matematyki. W latach 1915 – 1917 był dziekanem wydziału inzynierii budowlanej i w latach 1917-1918 prorektorem Politechniki Piotrogrodzkiej. Pozostał na Politechnice do 28 sierpnia 1919 roku, kiedy to opuścił Piotrogród i przeniósł się do Wilna. 29 grudnia 1919 roku został powołany na stanowisko profesora naddzwyczajnego matematyki na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Naczelnik Państwa, Józef Piłsudski, postanowieniem z dnia 1 maja 1920 roku mianował Wiktora Staniewicza profesorem zwyczajnym. Od 1 kwietnia 1920 roku do 15 września 1921 pełnił funkcję dziekana wydziału matematyczno – przyrodniczego USB. Krótko, od 23 sierpnia do 4 września był zastępcą szefa sekcji IV w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Warszawie. W dniu 15 września 1921 roku został wybrany na stanowisko rektora USB. Funkcję tę pełnił do 15 września 1922 roku. Był jednm z najbardziej zasłużonych profesorów tej uczelni.

Obok pochowana Teresa z Ławcewiczów Staniewicz, ur. 22 XII 1874 r., zm. 13 V 1942 r.

Należy do: