Odnowienie pomnika Antoniego i Bronisławy Żebryków ze środków finansowych prawnuka Leszka Żebryka z Polski (2018 r.)

  Na krzyżu wieńczącym pomnik nagrobny ks. Jana Kurczewskiego w sierpniu 2017 r. została umieszczona nowa Pasja (ukrzyżowany Chrystus), gdyż poprzednia została ukradziona.

Odnowienie pomnika nagrobnego Anny Mikulskiej na Starej Rossie 

   Latem 2016 r. zakończono odnowę nagrobnego pomnika Anny Mikulskiej z Lubieńskich. Pomnik został wzniesiony w II połowie XIX wieku, był wykonany z betonu ,a więc miał już ponad 100 lat. Czas działał nie na jego korzyść. Od dawna nikt się im nie opiekował, popadał w coraz większą ruinę. Nie można było dłużej zostawić go w takim stanie, bo wkrótce po nim nie byłoby śladu. Kosztorys był spory – wynosił 6917 euro. Zdecydowaliśmy, że podejmyjemy wyzwanie.

   Najpierw trzeba było wykonać prace budowlano–remontowe, a następnie konserwatorskie. Wszystkie prace wykonał doświadczony specjalista, konserwator wyższej klasy Kęstutis Norkūnas. Zadanie wykonał wzorowo.

   Podczas spotkania z merem miasta Wilna Remigijusam Šimašiusam, które odbyło się 20 października 2016 r., pokazywaliśmy, co zostało zrobione w ostatnich  latach, pokazaliśmy i ten pomnik nagrobny. Mer zaczął podejrzewać, że oszukujemy go, że pokazujemy pomnik niedawno wzniesiony. Tylko lata śmierci Anny Mikulskiej wyryte na pomniku przekonały go, że pomnik tak może wyglądać po konserwacji.

 

Odnowienie tablicy poświęconej pamięci Olgierda Korzenieckiego 

   W 2016 r. Krystyna Dawidowicz z domu Unikowska postanowiła odnowić grobowiec rodzinny Unikowskich. W tym grobowcu spoczywa członek naszego Komitetu Olgierd Korzeniecki. Spytaliśmy panią Krystynę, czy możemy odnowić tablicę poświęconą pamięci naszego kolegi, jednego z założycieli SKOnSR. Otrzymaliśmy zgodę. Zwróciliśmy się do spółki akcyjnej ,,Žybartuva", żeby wykonała kosztorys nowej tablicy. Wkrótce otrzymaliśmy odpowiedź, że wykonają to gratisowo. Serdecznie dziękujemy dyr. spółki Andrzejowi Orłowskiemu za ten dar serca. Tablica zawiera więcej informacji o Olgierdzie. Niech przyszłe pokolenia czerpią informacje o tych, którzy spoczywają na Starej Rossie.

 

Odnowienie pomnika nagrobnego Kazimierza Malanowicza na cmentarzu Antokolskim w Wilnie

   Kazimierz Malanowicz urodził się w 1884 r. w Brześciu. Od 1922 r. zamieszkał w Wilnie i jako asystent anatomopaloga (specjalista w zakresie anatomii patologicznej) pracował w zakładzie Anatomopologii Uniwersytetu im. Stefana Batorego. Mieszkał przy ulicy Dobrej 1 (obecnie ul. Skorinos 3). Następnie mianowano go komendantem Szpitala Okręgowego Nr. 3. Był również muzykiem - na skrzypcach solo oraz w kwartecie smyczkowym złożonym głównie z lekarzy – utalentowanych muzyków amatorów. Zmarł w  1933 r. w Grodnie, ale został pochowany w Wilnie w cywilnej części Cmentarza Wojskowego na Antokolu.      

   Miejscem spoczynku Kazimierza Malanowicza zainteresował się 105 Kresowy Szpital Wojskowy w Żarach (Polska). Wystąpili z cenną inicjatywą odnowy pomnika nagrobnego. Sprawą konserwacji zajął się lekarz tego szpitala dr. n. med. Zbigniew Kopociński. SKOnSR pomógł mu w załatwieniu potrzebnych formalności. Konsewację pomnika dokonał dr. hab. Janusz Smaza, profesor ASP w Warszawie wraz ze swoim uczniem Piotrem Owczarkiem.

Uroczyste poświęcenie nagrobka poprzedziła odprawiona w kościele pw. śś. Piotra i Pawła Msza św., w której obok gości z Polski wzięła udział grupka wilnian oraz konsul generalny Ambasady RP w Wilnie radca-minister Stanisław Cygnarowski i attaché obrony płk Mieczysław Wójcik. Po modlitwie zebrani autokarem udali się na Cmentarz Antokolski. Po krótkim przedstawieniu przez inicjatorów tej akcji, poświęcenia nagrobka dokonał kapelan ks. Stanisław Denys. Pan Krzysztof Kopociński – lekarz okulista 105. Szpitala Kresowego w Żarach w wielkim skrócie zapoznał zebranych z biografią doktora Kazimierza Malanowicza. Panowie Kopocińscy przekazali wyrazy uznania i drobne upominki pani Alicji Klimaszewskiej, Wiktorowi Nowosielskiemu oraz prezesowi Polskiego Stowarzyszenia Medycznego na Litwie Danielowi Lipskiemu. Wilnianie z kolei dziękowali rodakom z Macierzy za pamięć i tak szlachetny gest opieki nad miejscem spoczynku zasłużonych dla Wilna osób.

 

Odnowienie pomnika nagrobnego Justyna Narbutta

 

Odnowienie pomnika 20 września 2015 roku

 

Hrabia Tadeusz Rostworowski

Do prezesa Komitetu zwrócili się Szanowni Państwo Henryka i Czesław Okińczycowie z propozycją wskazania pomnika, który wymaga restauracji. Odnowią go na własny koszt. Po zastanowieniu się prezes pokazała Państwu Okińczycom pomnik nagrobny Rostworowskiego i opowiedziała o tym człowieku, jego zasługach dla miasta Wilna. Propozycja została zaakceptowana. Pani prezes podpowiedziała również, kto mógłby wykonać fachowo pracę.  

 

Odnowione pomniki w 2012 roku:

 

Aurelia Radecka

Zawdzięczając Ministerstwu Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP został odnowiony żeliwny pomnik Aurelii Radeckiej - Mikulicz z Janowiczów, znajdujący się w 16 - ym. kwartale. Pochówek z końca XIX wieku. Aurelia Radecka - Mikulicz zmarła w 1898 roku. Pochodziła z rodziny szlacheckiej. Niestety czas działa nie na korzyść pomników. Pomnik rozpadł się na kilkanaście części, ale specjaliści z Polski uznali, że można go odnowić. Pracę wykonali Janusz Mróz (specjalista od konserwacji zabytków metalowych) i Zenon Sadecki (znany konserwator ochrony zabytków). Jednocześnie odnowiono żelazne ogrodzenie wokół pomnika. Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy przyczynili się do odnowy tego pięknego zabytku naszej historii.

 

Kwatera Womperskich

Niepokoił nas los kwatery, w której pochowani zostali obywatele Wilna Womperscy. To kwartał 14 - ty. Pochówki również z XIX wieku. Pieczara, w której spoczywają Floryan - Jan, Kazimierz - Leon oraz Franciszek Womperscy znajduje się na zboczu. Na górze trzy potężne kamienne pomniki uwieńczone krzyżami. Jedna ze ścian pieczary groziła runięciem. Trzeba było również ratować i tę kwaterę. Prace wykonało indywidualne przedsiębiorstwo Gintautasa Šuminasa. Przy pomocy dźwigu zostały zdjęte kamienne pomniki i dopiero wówczas przystąpiono do porządkowania pieczary: przedewszystkim zaczęto od przedniej ściany oraz górnej, na której znajdowały się pomniki. Uzupełniono tu brakujące dwa granitowe słupki, oczyszczono pomniki i dopiero wówczas ustawiono je na miejsce. Kosztowało to 17 tys. litów. Dziękujemy panu Gintasowi Šuminasowi za jakościowe wykonanie prac.

 

Zygmunt Łobaczewski

Zygmunt Łobaczewski był majorem 3 Pułku Strzelców. Zginął w walce z bolszewikami 19 pażdziernika 1919 roku, w wieku lat 27. Nagrodzony został Krzyżem Virtutti Militari. Pomnik odnowiono przy wsparciu finansowym Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej na Litwie. Społeczny Komitet Opieki nad Starą Rossą otrzymał dofinansowanie w  wysokości 1604 litów na rekonstrukcję danego obiektu. Grupa turystyczna z Izby Komorniczej w Białymstoku ofiarowała Komitetowi 630 złotych (po sprzedaniu otrzymano 523,55 Lt). Odnowienie pomnika kosztowało 2,5 tys litów. Prace konserwatorskie wykonał Czesław Połoński.