|
| ||
|
| ||
|
| ||
Poświęcamy pamięci naszych Przyjaciół – śp. Jerzemu Waldorffowi oraz członkom Komitetu, śp. Olgierdowi Korzenieckiemu i śp. Jerzemu Surwile.
Zdjęcia |
Planowane prace na RossieRenowacja pomników w 2015 roku: 1. Odnowa kwatery Maninich. W kwaterze tej spoczywa 5 osób, ale najważniejsze jest, że pochowany tutaj jest Jakub Manini - powstaniecz 1863 roku. Duży betonowy grobowiec z początku XX wieku jest w złym stanie. Taki jest los opuszczonych mogił. 2. Odnowa pomnika Macieja i Scholastyki Jamontów oraz Ludwiki z Jamontów. To rodzina zasłużona dla Wilna, związanie z powstaniem styczniowym 1863 roku. Świętokradcza ręka złodzieja zabrała krzyż z nagrobka, a inna wybiła zdjęcia fotoceramiczne. 3. Ś.P. ks. Józefa Songina. Księdza Kanonika, w latach przedwojennych był wikarym, a następnie proboszczem w parafii pod wezwaniem Św. Szepana Męczennika i Św. Jana Chrzciciela w Choroszczy, a w Wilnie był proboszczem w parafii Wszystkich Świętych. Choroszczanie prosili o zadbanie o jego grób. Szczególnie prosił o to obecny proboszcz Leszek Struk. 4. Zawdzięczając Polskiemu Stowarzyszeniu Medycznemu na Litwie (prezes Daniel Lipski), a przede wszystkim Dariuszowi Żybortowi, który zatroszczył się o sponsora, zostanie poddany konserwacji pomnik Aniceba Remigera, doktora medycyny, uczęstnika powstania listopadowego 1830 r., społecznika, zesłańca na katorgę do Rosji. 5. Możliwe uda się dokonać remontów bieżacych. |
Aktualności10 sierpnia 2016 r. Jeszcze w czerwcu otrzymaliśmy wiadomość od pani Małgorzaty Chilińskiej, prezesa Oddziału w Warszawie Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej, że na początku lipca 2016 r. będzie w naszym grodzie grupa wolontariuszy z klubu "Rejs" ze Szczecina, którzy chcą przyczynić do uporządkowania naszej nekropolii. Serdecznie dziękujemy pani Małgorzacie za tą cenną informację. "Rejs" – to ośrodek dla młodzieży męskiej od lat 10-ciu, prowadzi go instytucja kościelna Opus Dei.Wolontariat jest jednym z naważniejszych elementów ich działalności. W czasie wakacji starają się wyjechać na dwa tygodnie na obóz wolontariacki za granicę, dbają,by miał charakter międzynarodowy. W tym roku do Wilna przyjechali prosto ze Światowych Dni Młodzieży z 25 osobową grupą polsko-hiszpańską. Kierownikiem grupy był Paweł Błażewicz. Nie mają sponsorów. Wyjazdy finansuje sama młodzież i rodzice. Przez kilka lat jeździli do Lwowa, Teraz przyszedł czas na Litwę, w ubiegłym roku byli na Laudzie, pomagali również w Hospicjum bł. ks. Michała Sopoćki. Teraz czas na Rossę. Niektórzy z nich mają korzenie wileńskie, ale to nie sentyment przywiódł ich do Wilna, tylko chęć pomocy, bo jak mówią: "Staramy się być tam, gdzie jesteśmy potrzebni". Cześć i chwala IM za to. Serdeczne dzięki. Także dziękujemy dyrektorowi gimnazjum im. Jana Pawła II w Wilnie Adamowi Błaszkiewiczowi za pomoc w opiekowaniu się gośćmi. W imieniu SKOnSR Alicja Klimaszewska
5 sierpnia 2016 r. Kazimierz Malanowicz urodził się w 1884 r. w Brześciu. Od 1922 r. zamieszkał w Wilnie i jako asystent anatomopaloga (specjalista w zakresie anatomii patologicznej) pracował w zakładzie Anatomopologii Uniwersytetu im. Stefana Batorego. Mieszkał przy ulicy Dobrej Rady 1, niedaleko od Zakretu. Następnie mianowano go komendantem Szpitala Okręgowego Nr.3 .Zmarł w 1933 r. w Grodnie, ale został pochowany w Wilnie w cywilnej części Cmentarza Wojskowego na Antokolu. Miejscem spoczynku Kazimierza Malanowicza zainteresował się 105 Kresowy Szpital Wojskowy w Żarach (Polska). Wystąpili z cenną inicjatywą odnowy pomnika nagrobnego. Sprawą konserwacji zajął się lekarz tego szpitala dr. n. med. Zbigniew Kopociński. SKOnSR pomógł mu w załatwieniu potrzebnych formalności. Konsewację pomnika dokonał dr. hab. Janusz Smaza, profesor ASP w Warszawie wraz ze swoim uczniem Piotrem Owczarkiem. Serdecznie dziękujemy lekarzom 105 Kresowego Szpitala Wojskowego za ten dar serca. Życzymy Im pomyślności w ich niełatwej pracy ratowania ludzkiego życia.
31 lipca 2016 r. 30 lipca 2016 r. minęła setna rocznica śmierci księdza Jana Kurczewskiego. SKOnSR postanowił uczcić tą datę, zamawiając w intencji duchownego Mszę Świętą, która została odprawiona 31 lipca przez ks. Tadeusza Jasińskiego w kościele pw. Ducha Świętego, składając kwiaty na grobie, przypominając o nim w mass mediach. Ks. Jan Kurczewski ur. w 1854 r. w Daniszewie nad Wilią koło Smorgoni (dziś Białoruś) w rodzinie organisty. Kształcił się w Seminarium Duchownym w Wilnie oraz w Akademii Duchownej Rzymskokatolickiej w Petersburgu, po ukończeniu krórej zdobył stopień magistra teologii. Po wyświęceniu na kapłana został nauczycielem religii w gimnazjum wileńskim oraz wykładowcą prawa kanonicznego i historii Kościoła w Seminarium Duchownym. Jednak wkrótce stracił pracę, ponieważ odmówił przyjęcia książek do nabożeństwa w jęz. rosyjskim. Za karę wysłano na probowstwo na wieś do Kiemieliszek. Po trzech latach pozwolono wrócic do Wilna i objąć probowstwo w kościele św. św. Jakuba i Filipa, który wkrótce odrestaurował. Los księdza Jana odmienił się, gdy biskupem wileńskim został Stefan Zwierowicz. Został mianowany kanonikiem Katedry św. Stanisława oraz prałatem. W 1899 r. zrzekł się probostwa i przeszedł do pracy w kurii biskupiej i w Seminarium Duchownym. Wykładał prawo kanoniczne, historię Kościoła, jęz.polski, kaznodziejstwo, filozofię. Sam był świetnym kaznodzieją. Kazania głosił w katedrze i kościołach parafialnych. Posiadał dar wysławiania się, dlatego na jego kazania przychodziły setki wiernych, prostotą mowy trafiał do ich serc i umysłów. Żył bardzo skromnie. Oto jak wspomina swój pobyt u prałata Czesław Jankowski,: ,,Stół, dwa krzesła pośrodku komnaty, stare biurko zawalone księgami, plikami papierów, starych dokumentów, gdzieś pod oknem: u ścian dwie trzy szafy pełne książek; para obrazów religijnej treści na ścianach – i to już wszystko". Fascynowała go praca naukowa, dlatego zrzekł się profesorstwa i całkowicie poświęcił się nauce, tylko do końca życia nie zrezygnował z głoszenia kazań. Ks. Jan Kurczewski napisał liczne prace religijne i kanoniczne. Pracował nad dziejami biskupstwa wileńskiego. Owocem tej pracy było wydanie książki "Biskupstwo wileńskie od jego założenia aż do dni obecnych (do 1912r.)“, napisał również pracę "Kościól zamkowy, czyli Katedra Wileńska w jej dziejowym, liturgicznym, architektonicznym i ekonomicznym rozwoju". Opisał dzieje poszczególnych obrazów i kościołow na Wileńszczyźnie. W swych pracach opierał się na źródłach, dzięki czemu miały dużą wartość. Wpływ na jego prace miała również atmosfera, króra powstała w mieście dzięki powstaniu Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Ksiądz nie był inicjatorem jego powstania, mimo to musiał cieszyć dużym autorytem moralnym, bo wybrano go na pierwszego prezesa (1907 r.) i pełnił obowiązki prezesa aż do śmierci. Zmarł nagle na atak serca, wygłaszając kazanie podczas Mszy Świętej w Katedrze Wileńskiej. W pogrzebie ,mimo trudnego czasu okupacji niemieckiej, wzięło wielu wilnian: jego byli parafianie członkowie Towarzystwa Przyjaciól Nauk. Kondukt żałobny od katedry przez Starówkę szedł na Starą Rossę, na miejsce Jego wiecznego spoczynku (naprzeciw centralnej kaplicy). Na kamiennym pomniku wyryty napis głosi: ,,szambelan Jego Świętobliwości, prałat kapituły wileńskiej, magister teologii,zmarł 30 lipca 1916 r.“
Kwiaty i wieniec złożone 30 lipca 2016 r. przez SKOnSR na grobie ks. Jana Kurczewskiego. 28 maja 2016 r. Serdecznie dziękujemy naszym niezawodnym przyjaciołom: Związkowi Harcerstwa Polskiego na Litwie (przewodnicząca Sabina Maksimowicz i dyr. gimnazjum im. Jana Pawła Adam Błaszkiewicz) oraz Polskiemu Stowarzyszeniu Medycznemu na Litwie (prezes Daniel Lipski) za organizację kwesty na rzecz wileńskiej nekropolii. Inicjatorem medyków był wierny pomocnik Dariusz Żybort, który zachęcił również uczniów szkoły im. Szymona Konarskiego do kwestowania.W yrażamy uznanie dyrekcji szkoły za udział w naszych akcjach. A to znaczy, że zostanie uratowany kolejny pomnik na Rossie. 26 maja 2016 r. 26 maja bieżącego roku odbyło się litewsko-polskie seminarium, poświęcone sprawie odnowy i restauracji Starej Rossy. Temat bardzo aktualny – może wreszcie Samorząd miasta Wilna zabierze się do pracy. Organizatorami tego seminarium byli: Departament Dziedzictwa Kulturowego przy Ministerstwie Kultury Republiki Litewskiej i właśnie Samorząd m. Wilna. Ze strony polskiej byli zaproszeni przedstawiciele Polskiego Narodowego Instytutu Dziedzictwa Kulturowego. Zaproszono również prezes SKOnSR. Główny temat – to zapoznanie uczestników seminarium z kompleksowym projektem prac, które mają przyczynić się do zmiany wyglądu cmentarza na lepsze. Na ten cel ma być przeznaczono 3 mln. euro, środki mają pochodzić z funduszy strukturalnych Unii Europejskiej, a 30% - z budżetu samorządu. Powstaje pytanie: czy miasto potrafi wygospodarzyć taką sumę? Czy to tylko ,,obiecanki” przedwyborcze? Ale zajrzymy do tego projektu. Oto kilka obietnic: 1.W pierwszej kolejności poddane zostaną odnowie te pomniki nagrobne, które wymagają natychmiastowej interwencji, a takich jest niemało. 2. Remont ogrodzenia południowego (to od bramy centralnej w dół). Mamy nadzieję, że odnowiona zostanie i brama centralna. Ten mur południowy może runąć w każdej chwili, pod nim jest wiele pomników, grozi im zniszczenie. 3. Naprawa ścieżek i schodków. 4. Odnowa i renowacja kaplic cmentarnych (od wnętrza i z zewnątrz). Jest nadzieja, że główna kaplica przestanie być składem, że będzie w niej można odprawiać nabożeństwa za zmarłych, że kaplice zostaną solidnie zamknięte i nie będą gospodarzyli w nich narkomani oraz pijacy. SKOnSR jest jednak zaniepokojony, czy napisy pozostaną w oryginalnej pisowni, tzn. napisane po polsku, czy jednak po litewsku? 5. Umocnienie zboczy, a to jest bardzo ważne, bo usuwająca się ziemia zabiera pomniki nagrobne. ,,Zjeżdżają" one w dół, pokrywają się warstwą ziemi, zarastają chwastami i znika po nich ślad. 6. System odprowadzania wód deszczowych, które również przyczyniają do podmywania pomników, a następstwie do ich ruiny.
7. Zainstalowanie sieci kanalizacyjnej, oświecenia,
| |
