Michał Homolicki (1791-1861)

Trasa:
Lokalizacja:
54.668510436944445,25.304143905555556 Pokaż na mapie
Datowanie:
7 dzies. XIX w.
Autor, warsztat:
nie wiadomo
Materiał:
Granit
Inskrypcja:

Michał HOMOLICKI / Doktor Med. Prof. / publicz. Fizyol w Cessar Uniwer. Wileńskim / Sekrzetarz Tow. Lekar. Wilen. / Mąż zasłużony krajowi / Ur. 22 List 1791./ Um. 21 Stycz. 1861./ Cześć Jego Cieniom!

Konserwacja, odnowienie:

Według kartoteki Wacława Wejtki i Antoniego Śnieżko pomnik nagrobny Michała Homolickiego odnaleziony, odkopany i odnowiony w 1936 r. przez Wacława Wejtkę przy współpracy Jana Homolickiego.

Status:
kompleks cmentarza
Sylwetka biograficzna:

Michał Homolicki (ur. 22.11.1791 w Białowiczach w pow. Słonimskim - zm. 21.01.1861 w Wilnie) Był synem księdza unickiego Leona Homolnickiego i Rafałowiczówny. Uczył się w szkole bazylianów w Żyrowicach. W 1808 r. wstąpił na medycynę w Uniwersytecie Wileńskim. Po uzyskaniu stopnia kandydata filozofii, a następnie magistra medycyny, obronił doktorat w 1815 r. W tym samym roku został wybrany na członka Towarzystwa Lekarskiego Wileńskiego, w którym później przez 3 lata był sekretarzem i wspólnie z Józefem Frankiem redagował tom I „Pamiętników Towarzystwa”. W 1816 r. zlecono mu wykłady z chirurgii teoretycznej i fizjologii. W 1819 r. został adiunktem, a w 1824 r. otrzymał nominację na prof. nadzwyczajnego fizjologii. W 1827 r., z powodu słabego zdrowia, uwolnił się od obowiązków profesora, porzucił medycynę i zajął się historią. Napisał kilka prac o katedrze wileńskiej oraz z historii Litwy. Prace swoje publikował w czasopiśmie „Wizerunki i Roztrząsania Naukowe”. W 1857 r. został jednym z członków powstałej w Wilnie Komisji Archeologicznej. Pochowany na Starej Rossie w Wilnie. 

Bibliografia:

* Michał Homolicki // https://myvimu.com/exhibit/54723596-homolnicki-michal-lekarz-fizjolog-historyk 

* Michał Homolicki, jego zawód i prace naukowe // Tygodnik Lekarski. 1861. Nr. 13, s. 114-116 // https://polona.pl/archive?uid=66632548&cid=68494127 

* Mikołaj Malinowski. Michał Homolicki // Kuryer Wileński. 1861. Nr. 7, s. 1861 // https://polona.pl/archive?uid=68617990&cid=71922884 

* Edmund Małachowicz. Cmentarz na Rossie w Wilnie. Wrocław-Warszawa-Kraków. 1993, s. 318-319

* Aleksander Śnieżko. Rossa - miasto umarłych. Groby zasłużonych. t. 1, Wrocław 1970 mps w zbiorach PAU Kraków, s. 151-152

* Visuotinė lietuvių enciklopedija. t. VII. Vilnius: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas. 2005, s. 634

http://cmentarznarossie.uksw.edu.pl/obiekty.php?id=13064 // projekt zrealizowany został w latach 2013-2016 przez Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie we współpracy z Litewskim Uniwersytetem Edukologicznym (pod kierownictwem Anny Sylwii Czyż i Bartłomieja Gutowskiego) 

Autor opisu:
Dariusz Żybort (życiorys), Dariusz Lewicki
Ikonografia: