Ludwik Zeydler (1814-1909)

Ludwik Zeydler (ur. 1814 r. - zm. 01.06.1909 w Wilnie) Ludwik Zeydler kształcił się w gimnazjum wileńskim i zaraz potem praktykował w uniwersyteckiej aptece wileńskiej. Ojciec Ludwika Jan Zeydler, Niemiec z pochodzenia, był również aptekarzem. Ludwik początkowo był ewangelikiem augsburskim, lecz około 1889 r. porzucił luteranizm i do końca życia był gorliwym wyznawcą katolicyzmu. Po śmierci ojca odziedziczył najstarszą w Wilnie aptekę podominikańską, założoną jeszcze za Stanisława Augusta, której później nadano godło „Pod Łabędziem”.

Z nazwiskiem Zeydlerów wiążą się dzieje aptek wileńskich, a ich piękne i ciekawe tradycje godne są pióra historyków oświaty i kultury miasta Wilna. Miłośnicy dawnego Wilna słyszeli coś niecoś o aptece „Pod Łabędziem”, która pierwotnie mieściła się na tzw. „Imbarach”, w kamienicy pokarmelickiej, gdzie autor „Dziadów” miał ostatnie swe, przed deportacją do Rosji, pomieszczenie. Ludwik Zeydler w 1892 r. obchodził 50-lecie prowizorstwa, a obchód ten świętowało Wileńskie Towarzystwo Lekarskie w sposób uroczysty i piękny. Był on członkiem Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego, piastował godność konserwatora jego zabytków, był cichym, dobrym, nieskazitelnie prawym człowiekiem. Jako patriota cieszył się zaufaniem Rządu Narodowego, w 1863 r. powierzano mu chętnie tajemnice i środki materialne Rządu. Kochano go za przywiązanie do ziemi rodzinnej i gorące uczucia obywatelskie.

Ludwik Zeydler był zarazem żywą kroniką dawnych lepszych czasów Wilna i Litwy. Pamiętał dobrze różne wybitne osobistości. Był on pasierbem znanego profesora malarstwa Jana Rustema (matka Zeydlera była Puczyńską z domu), posiadał sporo pamiątek po zasłużonym profesorze Uniwersytetu Wileńskiego. Zaraz po śmierci Ludwika Zeydlera w 1909 r. syn jego Józef aptekę sprzedał prowizorowi Janowi Rodowiczowi.