Zwłoki S. P. Ludwika LACHOWICZA / Medyko-Chirurga / Rzeczowistego Radcy Stanu / Członka Najwyższej Rady Medycznej w Peterzburgu. / Ur. 21 Listopada 1811 r. / zm. 11 Maja 1880 r. / Stroskana Żona prosi o modły do Boga.
Pomnik nagrobny Ludwika Lachowicza odnowiono w 2016 r. zawdzięczając Polskiemu Stowarzyszeniu Medycznemu na Litwie i zaangażowaniu uczniom z Gimnazjum im. Szymona Konarskiego w Wilnie, którzy 25-26 maja 2016 r., na Boże Ciało, kwestowali na Rossie. (Na podstawie: Na wileńskiej Rossie odnowiono pomniki znanych lekarzy // http://l24.lt/pl/spoleczenstwo/item/155938-na-wilenskiej-rossie-odnowiono-pomniki-znanych-lekarzy)
Ludwik Lachowicz (ur. 21.11.1811 r. w Wilnie - zm. 23.05.1880 w Wilnie) Był synem Ludwika, kapitana wojska polskiego. Ukończył gimnazjum w Wilnie. Studia medyczne rozpoczął w 1830 r. na Uniwersytecie Wileńskim. Wziął udział w powstaniu listopadowym, ale szczęśliwie uniknął zesłania. Dalsze studia medyczne kontynuował w Akademii Medyko-Chirurgicznej w Wilnie, którą ukończył w 1835 r. Później uzyskał stopień medyka-chirurga. Po studiach kilka lat był lekarzem wojskowym i przez czternaście lat pracował ordynatorem w szpitalu wojskowym na Antokolu w Wilnie, także lekarzem naczelnym w szpitalu żydowskim.
W 1852 r. został naczelnym lek. Szpitala Sawicz. Wkrótce powierzono mu stanowisko operatora Zarządu Lekarskiego w Wilnie. od 1870 r. był pomocnikiem inspektora gubernalnego, potem członkiem konsultantem Najwyższej Rady Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Petersburgu. Jako chirurg był znany na całej Litwie, dokonał tysięcy operacji. Był lekarzem nowatorem. W 1836 r. zbudował stół operacyjny własnego pomysłu, który został zaaprobowany i wprowadzony w użycie. W 1847 r. pierwszy na Litwie zastosował eter jako środek znieczulający. Był rzeczywistym członkiem Towarzystwa Lekarskiego Wileńskiego. Nie pozostawił potomstwa, toteż cały swój majątek przekazał na cele publiczne, z tego 1000 rubli rocznie na stypendia dla studentów Polaków studiujących medycynę. Pochowany na Starej Rossie w Wilnie.
* Dr Ludwik Lachowicz // Kłosy. 1881. t. 32. Nr. 833, s. 375-378 // https://www.wbc.poznan.pl/dlibra/publication/111302/edition/122203/content
* Ludwik Lachowicz // http://www.psml.lt/rosssa/120-ludwik-lachowicz
* Aleksander Śnieżko. Polski Słownik biograficzny. t. 16, s. 399-400
* Aleksander Śnieżko. Rossa - miasto umarłych. Groby zasłużonych", t. 2, Wrocław 1970 mps w zbiorach PAU Kraków, s. 244-245
* Piotr Szarejko. Słownik lekarzy polskich XIX wieku. t. 2, s. 154-155
* http://cmentarznarossie.uksw.edu.pl/obiekty.php?id=3715 // projekt zrealizowany został w latach 2013-2016 przez Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie we współpracy z Litewskim Uniwersytetem Edukologicznym (pod kierownictwem Anny Sylwii Czyż i Bartłomieja Gutowskiego)
