Michał Burhardt (1838-1907)

Michał Innocenty Burhardt (ur. 28.07.1838 na Litwie - zm. 11.01.1908 w Wilnie) - lekarz, uczestnik powstania 1863 r., zesłaniec. 

Był synem barona Józefa-Kazimierza Burhardt i Emilii z Tutakowskich. Początkowo uczył się w Kiejdanach, potem w Wiłkomierzu i Wilnie, następnie studiował medycynę na Uniwersytecie w Dorpacie. Dyplom lekarza uzyskał w Moskwie w 1861 r. Dwa lata później wstąpił do moskiewskiego lejbdragońskiego pułku jako lekarz. W czasie powstania 1863 r. wraz z Sewerynem Grossem przemycał dla powstańców broń z Prus. Po bitwie pod Cytowianami (Tituvėnai) opatrywał rannych powstańców. Na skutek donosu został aresztowany i osadzony w twierdzy dyneburskiej (obecnie Daugavipils, Łotwa). Na rozkaz Murawjowa zesłano go do Orenburga, potem do Ufy. Pozbawiono go prawa zajmowania się praktyką lekarską. Zarabiał na życie jako nauczyciel rysunków, zegarmistrz i szewc. W 1869 r. przywrócono mu prawa wykonywania praktyki lekarskiej. Na wygnaniu nabywa chutor, nazwany przez niego „Litwinką”, który stał się oazę dla polskich zesłańców. W 1878 r. pozwolono mu wrócić na Litwę. W 1879 r. ożenił się z Antoniną Bogumiłą Medekszanką, zajął się posagowym majątkiem żony - gaj pod Kiejdanami, wybudował dwa domy w Wilnie.

Michał Burhardt był członkiem wielu towarzystw oświatowo-społecznych oraz radnym miasta Wilna. Od 1905 r. był lekarzem pogotowia ratunkowego w Wilnie. Jako lekarz wileński odznaczał się bezinteresownością wobec biednych i niezamożnych mieszkańców miasta. Pochowany na Starej Rossie w Wilnie.