Antoni Łazarowicz (1817-1905)

Antoni Łazarowicz (ur. 1817 w powiecie Trockim - zm. 12.04.1905 w Wilnie)  Pochodził z rodziny zagrodowej szlachty w powiecie Trockim pod Wilnem. Po ukończeniu 6 klas gimnazjum, pracował w latach 1838-1860 jako urzędnik w Wileńskiej Izbie Skarbowej, następnie w Zarządzie Dóbr Państwa. Po wysłużeniu emerytury, gospodarzył w swoich Prycianach, dzierżawionych przedtem przez Tadeusza Kukiewicza, sambelana szanisławowskiego. Zamiłowany od lat młodzieńczych w literaturze, już w 1840 r. pisywał wiersze, gromadził przyczynki historyczny, artystyczne i inne pamiątki. Później zaczął wydawać, własnym nakładem, częstokroć na celedobroczynne, prace obce. Po powstaniu styczniowym zasłynął jako pisarz katolicki, niezbyt utalentowany, lecz w owym czasie cieszył się popularnością. Próbował też sił i na polu układania oraz wydawania podręczników szkolnych. Używał pseudonimu Władysław Tekieliński / Teliński. Pod koniec życia w latach 1902-1905 często odwiedzał cmentarze wileńskie i skrzętnie inwentaryzował nagrobki tam znajdujące się, poza tym zbierał przysłowia ludowe, stare druki itp. zmarł w Wilnie. Spoczywa na cmentarzu Rossa, obok grobowca swej kuzynki Tekli Szymanowiczówny, zasłużonej nauczycielki, szeroko znanej przyrodniczki.