Grasylda Malinowska (1834-1924) i Włodzimierz Malinowski (1844-1922)

^{Grasylda Malinowska (1833 - zm. 11.08.1924), wywodząca się ze środowiska szlachty ziemiańskiej, przyszła na świat w guberni witebskiej w rodzinie Ignacego i Konkordii z Hanyżów. Wcześnie osierocona przez matkę, zmuszona była szukać miejsca nauczycielki (by przy sobie jeszcze trzymać młodszą siostrę) w jednym z pobliskich majątków.  Do końca swoich lat dokształcała się, by nieść przysłowiowy kaganek oświaty innym. Widziała w tym swoje powołanie i sens życia. Mieszkając przy boku swojego brata Włodzimierza w Czerepowszczyźnie (udzielała pierwszych korepetycji jego dzieciom) w nie opodal dworu znajdującym się domku, pod pozorem nauki katechizmu, prowadziła tajną szkółkę nauczania. Zbierała okoliczne dzieci i uczyła je języka polskiego, historii polskiej, pieśni religijnych i patriotycznych. Przepisywała do zeszytów dzieje Polski, by je rozdawać dzieciom, bo nie było podręczników. Jak i cała rodzina, brała udział w domowej orkiestrze (kwartet skrzypcowy, bas i fortepian), występy której uświetniały uroczystości kościelne np. Święta Bożego Narodzenia, organizowane specjalnie przez Malinowskich dla dzieci i rodziców z okolicy. Wspólnie zasiadano do stołu, śpiewano polskie i białoruskie kolędy. Tego wieczora dzieci włościan tradycyjnie były obdarowywane ubrankami, książkami i słodyczami. Natomiast domowa biblioteka Malinowskich była do ich dyspozycji przez cały rok. "Ciocia Grasia" nękana przez żandarmów (za organizację i prowadzenie nielegalnej szkółki polskiej) niejednokrotnie rewidujących jej mieszkanko, była aresztowana i przebywała w więzieniach Dziśny, Lepla, Uszacza. Represje były też karą za pomoc okazywaną powstańcom 1863 r. (leczyła rannych, szukała bezpiecznych kryjówek, pośredniczyła w ucieczkach i dostawaniu fałszywych paszportów). Kiedy po powrocie, majątek rodziny znalazła oddany przez obcych w dzierżawę (brat Włodzimierz brał bezpośredni udział w powstaniu) tułała się , by nie umrzeć z głodu, po obcych dworach. Cierpiała fizycznie i moralnie, doznała wielu zawodów i rozczarowań, gdyż spotykała często ludzi ciemnych, skąpych, obojętnych na polskość i nie rozumiejących duszy, obdarzonej wyższymi ideałami. Została pochowana na cmentarzu na Rossie.} 

^{Włodzimierz Malinowski (ur. 1844 - zm. 1924) i jego żona Aleksandra z Karpuszków mieli siedmioro dzieci: Kiejstuta, Wieńczysława, Olgierda, Giedymina, Jadwigę, Witolda i Aldonę. Już same imiona dzieci dużo mówią o uczuciach patriotycznych rodziców. Po upadku powstania styczniowego Włodzimierz musiał emigrować za granicę, znalazł się w Paryżu. Nauczył się tam sztuki fotograficznej. Kiedy wrócił do kraju, przez dłuższy czas, był pod nadzorem policji i musiał meldować się u władz rosyjskich. Mieszkał w Rydze, założył zakład fotograficzny, to pomogło mu kształcić dzieci i każde z nich zdobyło jakiś zawód. Pochowany na cmentarzu na Rossie.}