Mikalojus Konstantinas Čiurlionis (1875-1911)

Mikalojus Konstantinas Čiurlionis (ur. 22.09.1875 w Starych Oranach - zm. 10.04.1911 w Pustelniku). Syn Litwina i Niemki. Dzięki opiece księcia Ogińskiego ukończył konserwatorium w Warszawie i studiował w Lipsku. Po śmierci Ogińskiego zamieszkał w Warszawie uczęszczając w latach 1904-1905 do szkół rysunkowych. W 1907 r. przeniósł się do Wilna, gdzie wraz z innymi malarzami założył Litewskie Towarzystwo Sztuk Pięknych, nadal intensywnie pracując. Po zawarciu małżeństwa z literatką Zofią Kimantaitė (Kimont) mieszkał w Petersburgu. W pracy twórczej łączył on jak gdyby malarstwo z muzyką, przesycając to głęboką symboliką i mistycyzmem. Pod koniec 1909 r. w Petersburgu wystawił swoje prace i zdobył rozgłos w kręgu artystów rosyjskiego srebrnego wieku. Nawiązał też kontakt z grupą malarską ,,Świat sztuki". W jesieni 1909 r. wystąpiły objawy choroby nerwowej. W 1910 r. został umieszczony w szpitalu psychiatrycznym „Czerwony Dwór” w podwarszawskim Pustelniku, gdzie zmarł. Został pochowany na Starej Rossie w Wilnie.

M. K. Čiurlionis jest czołowym przedstawicielem środkowoeuropejskiego symbolizmu, uznawany również za jednego z prekursorów abstrakcjonizmu i surrealizmu. ego dorobek artystyczny, który powstał w przeciągu zaledwie dekady, wywarł ogromny wpływ na sztukę i kulturę Litwy, gdzie uznawany jest za narodowego wieszcza. W czasie swojego krótkiego życia skomponował ok. 400 utworów muzycznych (w tym dwa poematy symfoniczne i kwartety smyczkowe) i namalował ok. 300 obrazów.

Mikalojus Čiurlionis (nie używał tej wersji imienia, bo została stworzona kilka dziesięcioleci po jego śmierci) nie znał języka litewskiego, w jego językiem rodzinnym był polski. Przez całe swoje życie prowadził dzienniki w języku polskim, całokształt jego twórczości literackiej stworzony został w języku polskim, jak i większość jego listów. Po rewolucji 1905 r. zaczął identyfikować się jako Litwin.