Ludwik Michał Czarkowski (1855-1928)

Trasa:
Lokalizacja:
54.67065048194444,25.302125930555555 Pokaż na mapie
Datowanie:
4 dzies. XX w.
Autor, warsztat:
nie wiadomo
Materiał:
Granit, beton, metal
Inskrypcja:

Ś. + P. D-R LUDWIK CZARKOWSKI / 4 X 1855 - 22 X 1928. / PREZES HONOROWY ST-NIA LEKARZY POLAKÓW W WILNIE, / VICE-PREZES I CZŁONEK HONOROWY WIL. T- WA LEKARSKIEGO, / ZASŁUŻONY BIBLIOTEKARZ I VICE-PREZES WIL. TOW. PRZYJACIÓŁ NAUK, / DŁUGOLETNI STARSZY BIBLIOTEKARZ BIBLIOTEKI U. S. B. / CZŁONEK HONOROWY STOWARZYSZENIA LEKARZY POLSKICH W WARSZAWIE.

Konserwacja, odnowienie:

Pomnik nagrobny Ludwika Michała Czarkowskiego został odnowiony w 2016 r. dzięki Polskiemu Stowarzyszeniu Medycznemu na Litwie we współpracy z lekarzami z USA. (Na podstawie: Iwona Klimaszewska, Teresa Worobiej. Dzień, w którym pamięcią za życie się płaci // Tygodnik Wileńszczyzny. 2016. Nr. 44 // http://www.tygodnik.lt/201644/bliska2.html )

Status:
objęty ochroną
Sylwetka biograficzna:

Ludwik Czarkowski (ur. 04.10.1855 w majątku rodowym Czarkówka w pow. bielskim, dawnym woj. podlaskim - zm. 22.10.1928) Był synem Tomasza Czarkowskiego i Teofili z Lubowidzkich. Po ukończeniu w 1875 r. gimnazjum w Wilnie i w 1880 r. studiów medycznych na Uniwersytycie Warszawskim trudnił się praktyką lekarską w Skale pod Ojcowem, Siemiatyczach, Wilnie i krótko w Grodnie. W latach 1912-1918 pracował w Siennie w guberni mohylewskiej, gdzie zarządzał szpitalem ziemskim. Potem powrócił do Wilna, gdzie od 1919 r. był starszym bibliotekarzem Biblioteki USB.

Był także członkiem Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego, w którym w latach 1897-1899 powierzono funkcję starszego sekretarza, w latach 1902-1904 - wiceprezesa i w 1925 - honorowego prezesa. Ludwik Mcihał Czarkowski zainicjował Związek Lekarzy Polaków w Wilnie, współpracował przy jego tworzeniu w 1918 r. Pisał do różnych gazet i czasopism pod własnym nazwiskiem lub pseudonimem Sobiesław Sękta. Owocem jego zamiłowań historycznych są rozprawy Wzajemny stosunek stanów na Podlasiu, Powiat bielski guberni grodzieńskiej oraz artykuły w czasopismach „Wisła"; „Poradniku Językowym". Wydał także Słowniczek najpospolitszych rusycyzmów. Interesował się bibliografią polską. Z tej dziedziny wydał pracę pt. ,,Pseudonimy i kryptonimy polskie". Był z zamiłowania bibliotekarzem. Od 1907 r. pełnił obowiązki kierownika biblioteki Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie. Na początku lat dwudziestych znany jako jeden z najwybitniejszych członków Ligi Narodowej na terenie Wilna. Pochowany na Starej Rossie w Wilnie. 

Dodatkowa informacja:

Pomnik nagrobny Ludwika Czarkowskiego wpisany do Rejestru Dóbr Kultury Litwy z nadanym unikalnym kodem 34960

NEKROLOG

D-r LUDWIK CZARKOWSKI - długoletni Wiceprezes, niestrudzony bibljotekarz T-wa Przyjaciół Nauk zmarł dnia 22 października 1928 roku. Wyprowadzenia zwłok z Kliniki Uniwersyteckiej na Antokolu do kościola św. Jana odbędzie się dnia 23 października we wtorek o godz. 4-ej po połud., pogrzeb na cmentarzu Rossa po nabożeństwie w kościele św. Jana o godz 10-ej rano dnia 24 października r. b. we środę. O tych smutnych obrzędach zawiadamia Zarząd Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie (Kurjer Wileński. 1928. Nr. 243, s. 1)

Bibliografia:

* Michał Brensztejn. Śp. dr Ludwik Czarkowski // Przegląd Biblioteczny. 1928 // https://polona.pl/item/sp-dr-ludwik-czarkowski,Njc4NTg2Mzc/2/#info:metadata 

* Ś. p. Dr. Ludwik Czarkowski (Wspomnienie pośmiertne) // Słowo. 1928. Nr. 255, s. 2 // https://polona.pl/archive?uid=48231878&cid=52128882 

* Edmund Małachowicz. Cmentarz na Rossie w Wilnie. Wrocław-Warszawa-Kraków. 1993, s. 267

* Mały leksykon wileńskiej Rossy. Wydawnictwo Polskie w Wilnie. 1998, s. 19 

* Aleksander Śnieżko. Rossa - miasto umarłych. Groby zasłużonych. t. 1, Wrocław 1970 mps w zbiorach PAU Kraków, s. 74-75

http://cmentarznarossie.uksw.edu.pl/obiekty.php?id=6430 // projekt zrealizowany został w latach 2013-2016 przez Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie we współpracy z Litewskim Uniwersytetem Edukologicznym (pod kierownictwem Anny Sylwii Czyż i Bartłomieja Gutowskiego)

Autor opisu:
Dariusz Żybort (życiorys), Dariusz Lewicki
Ikonografia: