Poświęcamy pamięci naszych Przyjaciół – śp. Jerzemu Waldorffowi oraz członkom Komitetu, śp. Olgierdowi Korzenieckiemu, śp. Jerzemu Surwile i śp. Halinie Jotkiałło. 
 

Julia Kazimiera z Moszczyńskich Maciejewiczowa   [ 1863 - 1937 ]

Jesienią 2010 roku został odnowiony pomnik Julii Kazimiery z Moszczyńskich Maciejewiczowej za środki Wyższej Hanzeatyckiej Szkoły Zarządzania ze Słupska. Uczelnia na odnowę pomnika wyasygnowała 3 tysiące złotych polskich.

Pomnik został oczyszczony, ustawiono odbity krzyż (całe szczęście, że się zachował), odnowiono ogrodzenie, uzupełniono brakujące jego części. W bibliotece im. Wróblewskich zostało odnalezione zdjęcie śp. Julii z Moszczyńskich Maciejewiczowej. Poprzednie na pomniku przez wandali zostało wybite. Na pomniku znalazła się również tabliczka, dzięki komu pomnik odnowiono.

Julia Kazimiera z Moszczyńskich Maciejewiczowa urodziła się w 1863 roku w Teklinowie, w powiecie orszańskim. Ukończyła pensję w Rydze, a dyplom nauczycielski uzyskała w Dorpacie. Pracowała jako nauczycielka domowa. Wkrótce wyszła za mąż za Edwarda Maciejewicza, powstańca styczniowego. Po śmierci męża w 1900 roku przeniosła się do Wilna, gdzie początkowo założyła internat dla polskich uczennic szkół średnich, kładła duży nacisk na dokształcenie patriotyczne wychowania dziewcząt. W 1907 roku założyła szkołę handlową dla dziewcząt. Od 1913 roku była działaczką Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Nauczycielek i Wychowawczyń, a następnie Stowarzyszenia Nauczycielstwa Polskiego. Uzyskawszy w 1915 roku pozwolenia na zorganizowanie zbiorowego nauczania dla chłopców i dziewcząt, przekazała je Towarzystwu dzięki czemu powstały w Wilnie dwie pierwsze polskie szkoły średnie: późniejsze męskie gimnazjum im. Zygmunta Augusta i żeńskie gimnazjum im. Elizy Orzeszkowej. Na rzecz tego ostatniego oddała pomieszczenia i wyposażenie swojej szkoły handlowej, wraz z Julią Rodziewiczową, zostając jego przełożoną. W gimnazjum im. E.Orzeszkowej aż do emerytury uczyła języka niemieckiego. Za pracę na rzecz polskiej oświaty została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Oto co po jej śmierci 15 stycznia 1937 roku napisało „Słowo”: „Oto śmierć tych, które określa się mianem „na posterunku”. Oto piękne, wzruszające śmierć człowieka, który życie pojmował, jak nieustanna pracę. Kresowa wytrwałość w walce, kresowe oddanie się dobrej sprawie, bez zastrzeżeń, bez reszty, z pogodą w sercu – to były zasadnicze cechy charakteru ś.p. Julii z Moszczyńskich Maciejewiczowej.”

Pomniki do odnowy wytypował Społeczny Komitet Opieki nad Starą Rossą, zaś środki ze Słupska zostały przekazane przez przewodniczkę Alinę Obolewicz we współpracy z I sekretarzem ambasady RP W Wilnie Piotrem Wdowiakiem.