Poświęcamy pamięci naszych Przyjaciół – śp. Jerzemu Waldorffowi oraz członkom Komitetu, śp. Olgierdowi Korzenieckiemu, śp. Jerzemu Surwile i śp. Halinie Jotkiałło. 
 

Walentyna Horoszkiewiczówna   [ 1890 - 1947 ]

Do niedawna obok grobu ostatniego sekretarza naukowego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie Walentyny Horoszkiewiczówny (1890 – 1947) poniewierał się strącony krzyż. Walentyna Horoszkiewiczówna przybyła do naszego miasta w 1921 roku, gdy zaproponowano jej stanowisko sekretarza naukowego w odrodzonej Wszechnicy Wileńskiej. Wilno tak bardzo ją urzekło, że nie opuściła go nawet podczas tzw. repatriacji, gdy inteligencja gremialnie wyjeżdżała. Na USB zajmowała się nie tylko bezpośrednimi swoimi obowiązkami, ale też jako historyk filozofii poświęciła się badaniom działalności A. Towiańskiego, pisała życiorysy wybitnych osobistości związanych z Wilnem, pamiętniki z życia kulturalnego, opiekowała się emerytowanymi profesorami USB. Los jednak nie był łaskawy dla niej samej, która tyle sił i energii poświęciła innym. Po nieudanej operacji zmarła w wileńskim szpitalu św. Jakuba.

Obecnie pomnik znajduje się w tzw Alei Profesorów, jest oczyszczony, ma nowy krzyż. Na ten cel część swego honorarium autorskiego przeznaczyli: mieszkaniec Warszawy Wojciech Jerzy Podgorski i wilnianin śp. Jerzy Surwiło. Prace wykonała firma „Znicz”, należąca do Edmunda Szota.