Setna rocznica śmierci księdza Jana Kurczewskiego  

   30 lipca 2016 r. minęła setna rocznica śmierci księdza Jana Kurczewskiego. SKOnSR postanowił uczcić tą datę, zamawiając w intencji duchownego Mszę Świętą, która została odprawiona 31 lipca przez ks. Tadeusza Jasińskiego w kościele pw. Ducha Świętego, składając kwiaty na grobie, przypominając o nim w mass mediach.

   Ks. Jan Kurczewski ur. w 1854 r. w Daniszewie nad Wilią koło Smorgoni (dziś Białoruś) w rodzinie organisty. Kształcił się w Seminarium Duchownym w Wilnie oraz w Akademii Duchownej Rzymskokatolickiej w Petersburgu, po ukończeniu krórej zdobył stopień magistra teologii. Po wyświęceniu na kapłana został nauczycielem religii w gimnazjum wileńskim oraz wykładowcą prawa kanonicznego i historii Kościoła w Seminarium Duchownym. Jednak wkrótce stracił pracę, ponieważ odmówił przyjęcia książek do nabożeństwa w jęz. rosyjskim. Za karę wysłano na probowstwo na wieś do Kiemieliszek. Po trzech latach pozwolono wrócic do Wilna i objąć probowstwo w kościele św. św. Jakuba i Filipa, który wkrótce odrestaurował. Los księdza Jana odmienił się, gdy biskupem wileńskim został Stefan Zwierowicz. Został mianowany kanonikiem Katedry św. Stanisława oraz prałatem. W 1899 r. zrzekł się probostwa i przeszedł do pracy w kurii biskupiej i w Seminarium Duchownym. Wykładał prawo kanoniczne, historię Kościoła, jęz.polski, kaznodziejstwo, filozofię. Sam był świetnym kaznodzieją. Kazania głosił w katedrze i kościołach parafialnych. Posiadał dar wysławiania się, dlatego na jego kazania przychodziły setki wiernych, prostotą mowy trafiał do ich serc i umysłów.

   Żył bardzo skromnie. Oto jak wspomina swój pobyt u prałata Czesław Jankowski,: ,,Stół, dwa krzesła pośrodku komnaty, stare biurko zawalone księgami, plikami papierów, starych dokumentów, gdzieś pod oknem: u ścian dwie trzy szafy pełne książek; para obrazów religijnej treści na ścianach – i to  już wszystko". Fascynowała go praca naukowa, dlatego zrzekł się profesorstwa i całkowicie  poświęcił się nauce, tylko do końca życia nie zrezygnował z głoszenia kazań.

   Ks. Jan Kurczewski napisał liczne prace religijne i kanoniczne. Pracował nad dziejami biskupstwa wileńskiego. Owocem tej pracy było wydanie książki "Biskupstwo wileńskie od jego założenia aż do dni obecnych (do 1912r.)“, napisał również pracę "Kościól zamkowy, czyli Katedra Wileńska w jej dziejowym, liturgicznym, architektonicznym i ekonomicznym rozwoju". Opisał dzieje poszczególnych obrazów i kościołow na Wileńszczyźnie. W swych pracach opierał się na źródłach, dzięki czemu miały dużą wartość. Wpływ na jego prace miała również atmosfera, króra powstała w mieście dzięki powstaniu Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Ksiądz nie był inicjatorem jego powstania, mimo to musiał cieszyć dużym autorytem moralnym, bo wybrano go na pierwszego prezesa (1907 r.) i pełnił obowiązki prezesa aż do śmierci.

   Zmarł nagle na atak serca, wygłaszając kazanie podczas Mszy Świętej w Katedrze Wileńskiej. W pogrzebie ,mimo trudnego czasu okupacji niemieckiej, wzięło wielu wilnian: jego byli parafianie członkowie Towarzystwa Przyjaciól Nauk. Kondukt żałobny od katedry przez Starówkę szedł na Starą Rossę, na miejsce Jego wiecznego spoczynku (naprzeciw centralnej kaplicy). Na kamiennym pomniku wyryty napis głosi: ,,szambelan Jego Świętobliwości, prałat kapituły wileńskiej, magister teologii,zmarł 30 lipca 1916 r.“

Kwiaty i wieniec złożone 30 lipca 2016 r. przez SKOnSR na grobie ks. Jana Kurczewskiego